ΕΥΒΟΙΑ 2020

Κάντε κάτι, δεν έχουμε πλοίο, είμαστε αποκλεισμένοι Η Δήμαρχος Αγίου Ευστρατίου κ. Μαρία Κακαλή Ο Άγιος Ευστράτιος  όπως και η Λήμνος είναι δύο νησιά που γειτονεύουν στο Αιγαίο με την Εύβοια και η διασύνδεσή μαζί της θα έπρεπε να αποτελεί στρατηγικό στόχο του ευβοϊκού πολιτικού συστήματος εάν ήταν σε θέση να θέτει, να διεκδικεί και να πραγματώνει στρατηγικούς στόχους. Η ανατολική ακτή της Εύβοιας και το λιμάνι της Κύμης αποτελούν ζωτικής σημασίας διαπεριφερειακό γεωαναπτυξιακό χώρο. Σε κάθε περίπτωση την Εύβοια την ενδιαφέρουν τα προβλήμα αυτών των νησιών. Το νησί του Αγίου Ευστρατίου είναι α ποκλεισμένο εδώ και ένα μήνα, αφού δεν υπάρχει ακτοπλοϊκή σύνδεση.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ ΝΕΑΣ ΑΡΤΑΚΗΣ Ένα από τα πολλά παραδείγματα εγκατάλειψης της παραγωγικής δραστηριότητας και διάλυσης του παραγωγικού ιστού της χώρας είναι και η επίμονη άσκηση πολιτικών εξάρθρωσης της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, του πρωτογενούς τομέα γενικότερα. Χαρακτηριστικό δε παράδειγμα η κατάρρευση της γεωργικής εκπαίδευσης. Πριν από αρκετές δεκαετίες το Ελληνικό Κράτος είχε οργανώσει ένα δημόσιο δίκτυο αγροτικής εκπαίδευσης και μέσα από αυτό οι αγρότες και γενικότερα οι αγροτικές οικογένειες αποκτούσαν γνώσεις, ανανέωναν το γνωστικό τους επίπεδο σε τομείς που αποτελούσαν την καθημερινότητα του μόχθου τους στο χωράφι και στην κτηνοτροφική εγκατάσταση.

Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Χαλκιδέων : Αναγνωρίζει την κρισιμότητα της οικονομικής κατάστασης της χώρας και προσδοκά την επιτυχή έκβαση της προσπάθειας που καταβάλλει η Κυβέρνηση προς όφελος του ελληνικού Λαού για την παραμονή της χώρας μας στο ευρώ και την ευρωζώνη, ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θεωρε ί ότι κάθε Απόφαση της Κυβέρνησης και εν γένει του Κεντρικού Κράτους που αφορά τους Δήμους και τις Περιφέρειες και λαμβάνεται ερήμην της Αυτοδιοίκησης, προσβάλλει τη διοικητική και οικονομική της αυτοτέλεια και γιαυτό είναι απαράδεκτη και παραβιάζει τον Ευρωπαϊκό Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας και το Σύνταγμα. Καλεί δε την Κυβέρνηση να μην επαναλάβει αυτή την συμπεριφορά προς την Αυτοδιοίκηση.

του  Βασίλη Τσιτσιρίγκου* Η άτυπη Βιομηχανική Ζώνη στα όρια της ΑττικοBοιωτίας (Οινόφυτα-Σχηματάρι) συγκροτείται από περίπου 1650 βιομηχανίες που διαχρονικά αξιοποίησαν την τοποθεσία, τα δίκτυα και  την προσφορά εργατικών χεριών. Παρά τις ευεργετικές επιπτώσεις της βιομηχανικής δραστηριότητας στο εισόδημα και την απασχόληση, η περιοχή χαρακτηρίζεται υψηλής επικινδυνότητας-ρύπανσης έχοντας…ανοικτούς λογαριασμούς (περιβαλλοντική υποβάθμιση, χωροθέτηση, δημόσια υγεία, κλπ) από το παρελθόν :  Που καιρός, εκεί στα 1970 στο ζενίθ της (άναρχης) ανάπτυξης της Ελληνικής Βιομηχανίας -χρόνια που ήταν της μαζικής παραγωγής και κυριαρχίας της “οικονομετρικής ”  ανάπτυξης-για δεύτερες σκέψεις οργάνωσης της βιομηχανικής δραστηριότητας  και για περιβαλλοντική προστασία. To διακύβευμα τότε ήταν η δουλειά για τους “εσωτερικούς μετανάστες” , η κάλυψη της παραγωγής, η  παραγωγή τελικών προϊόντων.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Χαλκιδέων στην τελευταία συνεδρίασή του ενέκρινε κατά πλειοψηφία το παρακάτω ψήφισμα : Η εγκατάσταση αμφίπλευρου μετωπικού σταθμού διοδίων στο κλειστό αυτοκινητόδρομο Σχηματάρι- Χαλκίδα συναντά διαχρονικά πλέον την απόλυτη αντίθεση του Δήμου Χαλκιδέων καθώς και των κατοίκων και των φορέων της πόλης. Ο νέος οδικός άξονας Σχηματάρι - Χαλκίδα έχει κατασκευαστεί με εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους ως δημόσιο έργο και η συμπερίληψή του στην σύμβαση παραχώρησης για την κατασκευή της Ιονίας Οδού είναι άδικη και καταχρηστική. Ο Δήμος Χαλκιδέων απαιτεί την τροποποίηση της σύμβασης και την εξαίρεση του οδικού άξονα Σχηματάρι- Χαλκίδα από την εν λόγω σύμβαση παραχώρησης. Η τοπική οικονομία της πόλης υπόκειται ήδη στις ολέθριες συνέπειες της ανεργίας και της οικονομικής κρίσης. Η αύξηση του κόστους πρόσβασης στην Χαλκίδα με την τοποθέτηση των διοδίων θα πλήξει την ήδη δοκιμαζόμενη τοπική οικονομία.

 Γράφει ο Δημήτρης Κατσούλης Το Φράγμα των Μανικίων είναι ένα πολύπαθο και ανολοκλήρωτο έργο που διαρκώς παραπέμπεται στις καλένδες ενώ δυστυχώς στη συνείδηση των αρμοδίων αλλά και των πολιτών καταγράφεται ως μία ακόμη χαμένη υπόθεση. Την ίδια στιγμή η Εύβοια αναφέρεται σε όλες τις επίσημες εκθέσεις για την κλιματική αλλαγή ως μία από τις περιοχές που απειλούνται από την ερημοποίηση λόγω της μείωσης των υδατικών αποθεμάτων και της διάβρωσης των ακτών της. Κοντά σε αυτό προστίθεται – όχι τόσο για την περιοχή του φράγματος- το τεράστιο πρόβλημα της νιτρορύπανσης για το οποία ήδη η Ελλάδα καταδικάζεται και πληρώνει πρόστιμα αλλά και ανυπολόγιστη ζημιά στη δημόσια υγεία και στο περιβάλλον. Γύρω από το κόστος της ολοκλήρωσης του Φράγματος διακινούνται διαφορετικές εκτιμήσεις, άλλος μιλά για 20.000.000 ευρώ, άλλος για 37.000.000 ευρώ και άλλος για 80.000.000 ευρώ. Είναι τουλάχιστον αναγκαίο και χρήσιμο να προσδιοριστεί το πραγματικό κόστος και να αναλυθεί στα διαφορετικά στάδια

Κωνσταντίνος Κοσμάς,  Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών 24 Απριλίου 2012   Εικόνα 1. Χάρτης δυνητικού κινδύνου ερημοποίησης της Ελλάδας (Εθνική Επιτροπή κατά της Ερημοποίησης) Η ερημοποίηση θεωρείται σήμερα ως μια σημαντική απειλή υποβάθμισης της γης των Μεσογειακών χωρών. Περισσότερο από το ένα τρίτο του ελλαδικού χώρου βρίσκεται σε υψηλό κίνδυνο ερημοποίησης ή έχει ερημοποιηθεί. Η ερημοποίηση ως φυσική διεργασία είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων (φυσικοί-περιβαλλοντικοί, ανθρωπογενείς) που δρουν είτε μεμονωμένα είτε αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Η κυριότερη διεργασία ερημοποίησης είναι η διάβρωση των εδαφών, η οποία αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο υποβάθμισης των λοφωδών περιοχών. Η διάβρωση επιφέρει δραστική μείωση του βάθους του εδάφους και συνεπώς του διαθέσιμου ύδατος για την ανάπτυξη των φυτών, της γονιμότητας και της παραγωγικότητας των εδαφών καθώς και  της βλάστησης. Επίσης άλλες σημαντικές διεργασίες ερημοποίησης είναι η αλάτωση και αλκαλίωση των εδαφώ