ΦΡΑΓΜΑ ΜΑΝΙΚΙΩΝ. Ένα έργο που πηγαίνει ημιτελές στις καλένδες;

 Γράφει ο Δημήτρης Κατσούλης

Το Φράγμα των Μανικίων είναι ένα πολύπαθο και ανολοκλήρωτο έργο που διαρκώς παραπέμπεται στις καλένδες ενώ δυστυχώς στη συνείδηση των αρμοδίων αλλά και των πολιτών καταγράφεται ως μία ακόμη χαμένη υπόθεση.

Την ίδια στιγμή η Εύβοια αναφέρεται σε όλες τις επίσημες εκθέσεις για την κλιματική αλλαγή ως μία από τις περιοχές που απειλούνται από την ερημοποίηση λόγω της μείωσης των υδατικών αποθεμάτων και της διάβρωσης των ακτών της. Κοντά σε αυτό προστίθεται – όχι τόσο για την περιοχή του φράγματος- το τεράστιο πρόβλημα της νιτρορύπανσης για το οποία ήδη η Ελλάδα καταδικάζεται και πληρώνει πρόστιμα αλλά και ανυπολόγιστη ζημιά στη δημόσια υγεία και στο περιβάλλον.

Γύρω από το κόστος της ολοκλήρωσης του Φράγματος διακινούνται διαφορετικές εκτιμήσεις, άλλος μιλά για 20.000.000 ευρώ, άλλος για 37.000.000 ευρώ και άλλος για 80.000.000 ευρώ. Είναι τουλάχιστον αναγκαίο και χρήσιμο να προσδιοριστεί το πραγματικό κόστος και να αναλυθεί στα διαφορετικά στάδια ολοκλήρωσης, δηλαδή πιο είναι το κόστος της ολοκλήρωσης των έργων του Φράγματος, πιο το κόστος των δικτύων, έχει ολοκληρωθεί η σχετική μελέτη που ανέθεσε η Περιφέρεια το 2013; πιες εναλλακτικές λύσεις στην παρούσα συγκυρία μειώνουν το κόστος και επικαιροποιούν την συμβολή του έργου στην τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη.

Εξάλλου  το  πολύπαθο αυτό έργο  έχει περάσει την φάση της πολυλογίας των αρμοδίων την εποχή που οι πόροι ήταν υπαρκτοί και η αναζήτησή τους  καρποφόρα. Σήμερα στην φάση της δεδομένης απομείωσης έως εκμηδενισμού των πόρων  χρειάζεται εγρήγορση και ρεαλισμός αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να υποβαθμίζεται η σημασία, η αναγκαιότητα και κυρίως  η ρεαλιστική προοπτική ενός έργου που δεν πρέπει να ξεχαστεί, να ματαιωθεί και να πάει στα αζήτητα.

Η σημασία του έργου αυτού και υπό το πρίσμα των συνεπειών που προβλέπεται να έχει η Εύβοια από την ερημοποίηση και γενικότερα την κλιματική αλλαγή καθώς και η σημασία του για την τοπική ανάπτυξη επιβάλλουν την επανατοποθέτηση του Φράγματος των Μανικίων   στις άμεσες προτεραιότητες της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας αλλά και του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας ιδίως των τομέων των πρώην ΥΠΕΚΑ και Αγροτικής Ανάπτυξης.

Σε κάθε περίπτωση η διαχείριση του έργου αυτού απαιτεί, πέραν της πλήρους διαφάνειας και ενημέρωσης, σοβαρές συμπεριφορές διοίκησης και  ηγεσίας σε αντίστροφη πορεία με τις έως τώρα συμπεριφορές ευκαιριακής ανάδειξης στην κονίστρα της ψηφοσυλλογής των διαφόρων πολιτικών παραγόντων. Οι καιροί δεν επιτρέπουν επιστροφή στο παρελθόν αλλά μετρημένες ρεαλιστικές κινήσεις για να αποκτήσει μέλλον ο τόπος.