Η ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ

                           

 ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ  ΤΗΣ   ΧΑΛΚΙΔΑΣ

Στα χρόνια της  παγκοσμιοποίησης, του σκληρού  οικονομικού ανταγωνισμού και της  καταναλωτικής  ψευτο-ευμάρειας, οι Χώρες, οι Πόλεις  που θα  αντεπεξέλθουν  και θα σταθούν  αξιοπρεπώς  μέσα  στην δίνη  της  ομογενοποίησης  θα είναι αυτές  που θα  διασώσουν  την ιδιαιτεροτητά τους, την  ταυτότητα και τον πολιτισμό τους.

  Οι  μύθοι, η ιστορία, ο πολιτισμός, η ανάκτηση της  χαμένης και πολλές φορές  θαμμένης μέσα στο τσιμέντο αρχιτεκτονικής  κληρονομιάς , η ανάδειξη της αισθητικής  του  Ευβοϊκού  τοπίου είναι  ζητήματα που μπαίνουν στην  ημερήσια  διάταξη  της πολιτικής  και κοινωνικής μας δράσης αν θέλουμε  να σώσουμε την  Ψυχή μας, την ανθρώπινη υπόσταση μας  από το μηδενισμό, τον ατομικισμό που μας οδηγεί  ο σύγχρονος τρόπος ζωής.

   Έτσι  στον τρόπο που δομούνται  οι πόλεις  αναγνωρίζουμε  τον Ελληνικό  Πολιτισμό ανά  τους αιώνες  με την ποικιλομορφία της  αρχιτεκτονικής  που  δομούσε, το Θέατρο, την Αγορά , τους τόπους Λατρείας ,τους Δημόσιους χώρους  λαμβάνοντας υπ όψιν  της ανάγκες των πολιτών, την αισθητική, την αρμονία του τοπίου, της  κλιματικές λειτουργίες .κ.α. 

   Η  πόλη χωρίς  αγορά  μοιάζει ακρωτηριασμένη και  λειψή, της αφαιρούμε  την  σημαντικότερη  ίσως  λειτουργία της  είναι μια  ακέφαλη πόλη,  μη-πόλη. Αν  σε μια  κυψέλη  μελισσών κάνουμε  μια αλλαγή στη χωροταξία  αδιαφορώντας για τους κανόνες  που δομείται και λειτουργεί η κοινωνία  του μελισσιού  τότε αυτό  αλλοιώνεται , διαλύεται , παρακμάζει  το ίδιο γίνεται και με  την πολιτική , κοινωνική  και οικονομική λειτουργία της  Πόλης.

   Η αδυναμία να κατανοήσουμε  σήμερα την λειτουργία της  Πόλης, την  Ιστορία της και την  Αρχιτεκτονική της  δείχνει την πολιτική ανεπάρκεια  του συστήματος  εξουσίας, το δημοκρατικό έλλειμμα που υπάρχει  σε κάθε  επίπεδο  θεσμικής  λειτουργίας  και ίσως  αυτό να  αποτελεί  την  αιτία  της  καθημερινής  υποβάθμισης  του αστικού  τοπίου αλλά και της  ελληνικής  υπαίθρου.

   Είναι  καιρός να εγκαταλείψουμε την κερδοσκοπική και  ωφελιμιστική  αποτίμηση  της ζωής μας και του ιστορικού τοπίου που μας περιβάλει.                                                                                                                                             

   Κουραστήκαμε να ακούμε για  «ανάπτυξη», βελτίωση των οικονομικών δεικτών  και του ΑΕΠ  όταν οι κοινωνικοί δείκτες  που αφορούν την ποιότητα της καθημερινής μας  ζωής καταβαραθρώνονται .

  Γίναμε όμηροι μιας  ατέρμονης  αναπτυξιολογίας  που απανθρωπίζει και ευτελίζει την  ανθρώπινη  οντότητα θεωρώντας μας εξαρτήματα μηχανών  που παράγουν προϊόντα  και υπηρεσίες για απρόσωπους  κερδοσκοπικούς  μηχανισμούς. Δυστυχώς το  Δυτικοευρωπαϊκό  πρότυπο της  τεχνολογικής  προόδου μας  οδήγησε στη  μοναξιά και την δυστυχία. Μας θεωρούν αναλώσιμους, δεν επιτρέπουν  την  αυτοπραγμάτωση, την ολοκλήρωση μας ως πρόσωπα και πολίτες  μιας  δημιουργικής  κοινότητας  και  αλληλέγγυας  κοινωνίας.

   Μέσα στην  Πόλη  οι χώροι κατοικίας, η αγορά ,το θέατρο, οι δημόσιοι χώροι  πρέπει να υπηρετούν την συνάντηση των ανθρώπων αλλά και την  συνάντηση  τους με την  ιστορία ως  μια ολότητα που συνεχώς  μετεξελίσσεται  και  κάνει  την κοινωνική ζωή  πιο  ανθρώπινη  και  δημιουργική. Η  Πόλη  είναι χώρος  Δημοκρατίας  για τον Ελληνικό τρόπο  και χωρίς αυτή δεν υπάρχει  Δημοκρατία ούτε  Πολίτες.

   Ως κάτοικοι  αυτής  της  Πόλης που  οι περισσότεροι από εμάς  είμαστε απόδημοι των κοινοτήτων της  Ευβοϊκής  ενδοχώρας,  γνωρίζουμε  την παραγωγική ιστορία αυτού του τόπου  και της  δυσκολίες κάτω απ’ τις  οποίες  πέρασε η τοπική  οικονομία  για να  αναπτυχθεί κόντρα σε ένα  ανάλγητο και συγκεντρωτικό  Κράτος  με πλήρη απουσία  περιφερειακού σχεδιασμού.

   Για να  προβάλουμε την Ευβοϊκότητα των τοπικά παραγόμενων  προϊόντων  και υπηρεσιών  απαιτείται ιστορική  μνήμη  και γνώση  του πολιτισμού, της ταυτότητας μας, των παραδοσιακών  συστημάτων  παραγωγής , των τοπικών προϊόντων.

  Η Δημοτική αγορά αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι αυτών των παραδοσιακών οικονομικών δομών  ως κέντρο εμπορικής  δραστηριότητας  και συνάντησης, των παραγωγών , των εμπόρων, και των Πολιτών καταναλωτών .Ήταν  ο τόπος που ανάλογα με την  ζήτηση και την προσφορά  ρύθμιζε  την τιμή των τοπικά παραγόμενων  προϊόντων.  Η ρύθμιση  αυτή  όμως είχε μεγάλη σημασία και βαρύτητα για την τοπική οικονομία ,για  το εισόδημα του παραγωγού  κηπευτικών, κρασιών, ελαιολάδου, κτηνοτροφικών και πτηνοτροφικών προϊόντων, του Ψαρά κ.ά.   Σήμερα δυστυχώς έχουμε χάσει αυτό το προνόμιο γιατί πέρασε στα χέρια των  εισαγωγέων και μεγαλεμπόρων  που σε αγαστή συνεργασία  με το  πελατειακό-κομματικό κράτος γκρεμίζουν την τοπική οικονομία.

   Μπορούν αυτοί που κυβερνούσαν για δεκαετίες και οι σημερινοί συνεχιστές  τους  να δώσουν κάποιες  απαντήσεις  και να απολογηθούν για τα έργα τους ;

•             Γιατί εγκατέλειψαν  την Δημοτική αγορά για δεκαετίες  χωρίς την παραμικρή επένδυση  στην ανακαίνιση  των υποδομών της. Δεν τους απασχολούσε  το θέμα της βελτίωσης του τρόπου λειτουργίας  σύμφωνα με την  εξέλιξη  των πραγμάτων για την κάλυψη των σύγχρονων  αναγκών;

•             Γιατί  μετέτρεψαν  της  Λαϊκές  αγορές  από αγορές παραγωγών  σε  αγορές  εμπόρων  κάθε είδους εισαγόμενων προϊόντων  παραβιάζοντας  και  αλλοιώνοντας  την  υφιστάμενη  νομοθεσία ;

•             Η  Εμποροπανήγυρη  που αποτελεί ένα θεσμό με ρίζες στην  Αρχαιότητα,   στο Βυζάντιο αλλά  και στα  Μεσαιωνικά  χρόνια . Οι πολίτες της Χαλκίδας  την  γνώρισαν  ως  ετήσια  γιορτή  Θρησκευτική  αλλά και  τοπικού εσωτερικού  εμπορίου . Γιατί  κατάντησε  γιορτή εισαγόμενων  προϊόντων  και εξαφανίσθηκαν  οι τοπικοί έμποροι  και παραγωγοί.;

•             Γιατί εδώ και είκοσι χρόνια  δεν  πήραν κανένα  μέτρο για την  προστασία του  τοπικού  εμπορίου  ενώ αντίθετα  άνοιγαν  το  δρόμο στις  Πολυεθνικές  αλυσίδες  τροποποιώντας  τους  νόμους  και αίροντας  κάθε εμπόδιο για την  αφαίμαξη των  τοπικών  πόρων ;

  Είναι  καιρός για αυτά και για πολλά άλλα  ερωτήματα  να  δοθούν  απαντήσεις.

     Η  αγορά και  ο  περιβάλλων   χώρος  δεν είναι μόνο  τόπος εμπορίου αλλά  χώρος  διαχρονικά  συνδεδεμένος  με την ιστορία  αυτής της Πόλης .Ήταν  τόπος  πολιτικής και κοινωνικής  συνάντησης  των  Πολιτών.  Εδώ βρισκόταν  κάποτε  το Εργατικό κέντρο, το πρώτο Μουσείο ,η φιλαρμονική ,  αποτελεί ένα  κομμάτι της συλλογικής  μας  μνήμης ,ένα  σημείο αναφοράς  της πολιτικής και κοινωνικής ζωής  για έναν  αιώνα.  Η μη  λειτουργία της  αγοράς  υποβαθμίζει και σήμερα την εμπορικότητα των  επιχειρήσεων  στις  οδούς  Βενιζέλου, Αρεθούσης , Γαζέπη, Νεοφύτου, Κριεζώτου.

     Η  απουσία του Δημόσιου  χώρου που  λέγεται  Δημοτική  αγορά  ακόμη  και αν  αντικατασταθεί  από το  καλύτερο  πάρκο  θα  είναι  πάντα  ο κρίκος  που  λείπει για την οικονομική  και κοινωνική  ζωή  της  Πόλης.

   

Εδώ  τίθεται  το μεγάλο  ερώτημα . Τι πόλη και τη αγορά  θέλουμε;  

Σίγουρα  δεν  θέλουμε  την  Δημοτική  αγορά  που γνωρίσαμε  τις  τελευταίες  δεκαετίες , εγκαταλελειμμένη  για μισό  αιώνα  χωρίς  βελτίωση , η συντήρηση των  εγκαταστάσεων  γεμάτη μπαλώματα  σαν  κουρελού.

Ο  ανακαινισμένος  χώρος θα πρέπει  να τηρεί  όλες τις  προδιαγραφές  υγιεινής  και  ασφάλειας  για τις  Επιχειρήσεις  που  θα  λειτουργούν  εντός της  αγοράς.

Οι κανόνες  υγιεινής  και ελέγχου της  ποιότητας  των  τροφίμων  αλλά  και της  καλαισθησίας   του χώρου  να  τηρούνται  από  όλους  τους  συμμετέχοντες  στην λειτουργία της αγοράς  ώστε  οι πολίτες που χρησιμοποιούν  τις  υπηρεσίες της  να  φεύγουν με τις  καλύτερες  εντυπώσεις. Οι προβαλλόμενοι  παραγωγοί, ομάδες παραγωγών, Συνεταιρισμοί, επιχειρήσεις μεταποίησης, εξαγωγικές  επιχειρήσεις   θα συμμετέχουν  με κριτήριο  την ανάδειξη των  Ευβοϊκών  προϊόντων  ποιότητας  που  παράγονται  με  σεβασμό στο  περιβάλλον  και στην υγεία  των  πολιτών . 

    Έτσι  στη  νέα  Αγορά θα βρουν  την θέση τους  και θα αναδειχθούν  νέοι  παραγωγοί  βιοκαλλιεργητές  κηπευτικών, επώνυμα  τοπικά κρασιά, το ευβοϊκό  ελαιόλαδο , αρωματικά φυτά και  βότανα , ντόπια κτηνοτροφικά και πτηνοτροφικά προϊόντα , παραδοσιακά  γλυκά, προϊόντα  οικοτεχνίας και παραδοσιακής  τέχνης .

    Ενδέχεται μέσα  από το σχεδιασμό της Νέας  Αγοράς  να μην μπορούν  να  ικανοποιηθούν  όλα  τα  αιτήματα  των  παραγωγών  και  των  επιχειρήσεων  για μόνιμο  κατάστημα  όπως  και για αιτήματα  που  θα  προκύπτουν  από νέες  επιχειρήσεις.  Αυτό  μπορεί  να λυθεί με την  πρόβλεψη  από την  αρχή  να  υπάρχουν   εντός της Αγοράς  καταστήματα που θα  εναλλάσσονται  περιοδικά  οι επιχειρήσεις  και  εκ  περιτροπής  να  λειτουργούν  ως  εκθεσιακοί  χώροι.

    Στο κέντρο του κτιριακού  συγκροτήματος  θα  δημιουργηθεί  το μεγάλο Καφέ  του  Εμπορίου  με μεγάλο αίθριο χώρο. Επίσης θα πρέπει  να  υπάρχει  Παραδοσιακό Εστιατόριο με  Ευβοϊκό Μενού  να χρησιμοποιεί  τοπικά  προϊόντα  και  να  προβάλει  την  Μεσογειακή  διατροφή .  

Εντός  του χώρου  της Αγοράς  πρέπει να  προβλεφθεί  η λειτουργία μικρής  αίθουσας  διαλέξεων, Γραφείο  ενημέρωσης  καταναλωτών  και να στεγάζεται  η υπηρεσία του Δήμου για τον  ποιοτικό έλεγχο των  τροφίμων.

Η  Νέα  Αγορά θα πρέπει να συνδεθεί με το δίκτυο  των  πεζοδρομημένων  οδών  και  να γίνουν πιθανές  Κυκλοφοριακές  τροποποιήσεις  αλλά και σχεδιασμός για το πάρκιγκ  των  οχημάτων .

Ο  πιο  σύντομος  δρόμος  για να  ανακτήσει  η  Πόλη  την  Αγορά  της  είναι η αποδοχή  των  όρων  που βάζει  το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων  Μνημείων  και η  ανάθεση   Αρχιτεκτονικής  μελέτης  με  στόχο την  αποκατάσταση  και  επαναλειτουργία.                                                                

                        

                                              ΦΡΑΝΤΖΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ

                          ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ  ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ  ΔΗΜΟΥ  ΧΑΛΚΙΔΕΩΝ 

                                               ΠΟΛΙΤΕΙΑ  ΕΥΡΙΠΟΥ