Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ


Της
Δέσποινας Σπανούδη*
Με τα μεγέθη της  κρίσης να αγριεύουν κάθε μέρα που περνάει,  τη χώρα να βουλιάζει και να εκποιείται και την ανθρωπιστική κρίση να φουντώνει, μοιάζει σχεδόν πολυτέλεια η ασχολία με τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Ιδιαίτερα δε, αφού στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, η εμπειρία λέει ότι την επομένη των εκλογών το ενδιαφέρον περιορίζεται σε λίγες αψιμαχίες μέσα στα συμβούλια και στις όποιες πελατειακές σχέσεις μπορούν κάθε φορά να εξυπηρετηθούν μέσω των αιρετών. Και όμως. Παρά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι τόσο η τοπική όσο και η περιφερειακή αυτοδιοίκηση είναι εξαιρετικά αδύναμες, χωρίς τη δυνατότητα να ασκήσουν τη «διοίκηση των τοπικών υποθέσεων» όπως το Σύνταγμα ορίζει, και παρά την αντιδημοκρατική συγκρότηση και την αδιαφανή συγκεντρωτική λειτουργία που επιδεινώθηκε με τις μεταρρυθμίσεις του Καποδίστρια και του Καλλικράτη, η αυτοδιοίκηση δεν παύει να είναι προνομιακός χώρος για την κοινωνία των πολιτών.  Δεν παύει να είναι ένας καθολικός θεσμός που αφορά ένα μεγάλο φάσμα της ζωής, ακόμη και εκεί όπου δεν έχει ή δεν μπορεί να ασκήσει αρμοδιότητα. Στους δύσκολους καιρούς όταν η κοινωνία μοιάζει να αποσυντίθεται, ο ρόλος αυτοδιοικούμενων γειτονιών, χωριών, πόλεων, περιφερειών θα μπορούσε -και σε μερικές περιπτώσεις επιχειρείται- να είναι κρίσιμος για την αντίσταση, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία, την στήριξη της παραγωγής και της απασχόλησης. Και αντίστροφα. Στους δύσκολους καιρούς που οι δημόσιες λειτουργίες διαλύονται  ή  ιδιωτικοποιούνται,  Δήμαρχοι,  Περιφερειάρχες και λοιποί αιρετοί μπορούν να συνεχίζουν -εκόντες, άκοντες- να παίζουν το ρόλο του μεσάζοντα με ακόμη βαρύτερες συνέπειες.
Με πελατειακές σχέσεις που σε πολλές περιπτώσεις αφορούν ολοένα και πιο άμεσα την ίδια την επιβίωση, όπως για παράδειγμα σε θέματα απορίας ή απασχόλησης «άτυπης» και μη. Με μεταφορά των βαρών στους πολίτες μέσω της χρέωσης τους για λειτουργίες που δεν χρηματοδοτούνται επαρκώς ή καθόλου όπως π.χ. οι μετακινήσεις μαθητών, η λειτουργία των σχολείων, οι προνοιακές δομές. Με αδιαμαρτύρητη συμμόρφωση στις επιλογές των περικοπών και των απολύσεων. Με έμπρακτη διευκόλυνση των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων όπως π.χ. στην παραγωγή ενέργειας, στις εξορύξεις και την μεταλλουργία, στην διαχείριση των απορριμμάτων, στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου, στην υποβάθμιση μέχρι κατάργησης των περιβαλλοντικών και χωροταξικών φραγμών. Στο σταυροδρόμι «της αρετής και της κακίας» όμως, η επιλογή δεν γίνεται τυχαία. Ξεκινάει πολύ πριν τις εκλογές, όταν αρχίζουν να συγκροτούνται οι κινήσεις και να μορφοποιούνται παρατάξεις.
Για μια νέα αφετηρία

Το παραδοσιακό  μοντέλο -που επιδεικνύει μια ασυνήθιστη αντοχή παρά την τρέχουσα απαξίωση του πολιτικού συστήματος- περιλαμβάνει τον αποφασιστικό ρόλο των κομμάτων της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Είτε εκκινώντας από τις τοπικές οργανώσεις, είτε από τα κεντρικά όργανα, είτε ακόμη και από κάποιους που φιλοδοξούν να «ηγηθούν» συνδυασμών, ο παρανομαστής παραμένει κοινός ανεξάρτητα από το πεδίο της μάχης. Οι παρατάξεις και οι «ηγέτες» τους είναι στην ουσία τους προϊόντα κομματικών αποφάσεων ομολογημένων ή μη, που συνήθως έχουν προετοιμαστεί με άτυπες διαδικασίες και έχουν επικυρωθεί εκ των υστέρων από τα όργανα των κομμάτων. Με το παιχνίδι καθορισμένο από την αρχή και τον επικεφαλής υποψήφιο έτοιμο, αυτοί που θα κληθούν και θα αποδεχτούν να «συμπληρώσουν» τα ψηφοδέλτια είναι εξαρχής προδιαγεγραμμένοι: στελέχη που πειθαρχούν κομματικά, παράγοντες που στοχεύουν σε ίδιο όφελος (καριέρα, μισθό, γνωριμίες κλπ) ή ακόμη και απλοί άνθρωποι με διάθεση προσφοράς που στη συνέχεια θα απογοητευτούν και θα αποσυρθούν πριν ή μετά τις εκλογές. Και όμως. Μια διαφορετική αφετηρία είναι εφικτή, έχει δοκιμαστεί και συνεχίζει να  επιχειρείται. Είναι η συγκρότηση κινήσεων που ξεπηδούν μέσα από κοινωνικές διεργασίες, όταν ενεργοί πολίτες παίρνουν την πρωτοβουλία να παρέμβουν στην αυτοδιοίκηση. Κινήσεις που μπορούν να εμπνεύσουν και κινητοποιήσουν πολίτες με δράση και άποψη, μέσα από σωματεία, συλλόγους, τοπικές αντιστάσεις και κινήματα. Που θα αποτελέσουν κύτταρα όπου η δημοκρατία και η διαφάνεια θα εξασκείται στην πράξη, είτε βρεθούν στην αντιπολίτευση είτε αναλάβουν να λειτουργήσουν τους Δήμους και τις Περιφέρειες. Κάπως έτσι μπορεί να φτιαχτούν γέφυρες συνεργασίας και συνεννόησης, χώροι αντίστασης και αλληλεγγύης, και να ανοίξει ο δρόμος για την -θεωρητικά- πολυπόθητη ενεργοποίηση και συμμετοχή των πολιτών. Αυτών που μπορούν να αγωνιστούν, να διεκδικήσουν και να υπερασπιστούν τις κατακτήσεις τους, σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Να αγωνιστούν για να ανατρέψουν την εξελισσόμενη αφαίμαξη και ισοπέδωση, και να υποστηρίξουν μαχητικά μια διαφορετική διακυβέρνηση που για να υπερασπίσει την κοινωνική δικαιοσύνη θα αναγκαστεί να συγκρουστεί σφοδρά με τα κατεστημένα εθνικά και υπερεθνικά συμφέροντα. Γιατί, παρά τις παροδικές εξάρσεις οι κοινωνικές αντιστάσεις δεν είναι ανάλογες της επίθεσης που δεχόμαστε. Και δεν είναι ανεξήγητο.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι ευκαιρία
 Η κοινωνία -μεταξύ άλλων- δεν αντέχει άλλο ξόδεμα, πισωγυρίσματα και αποτυχίες. Δεν ελπίζει στις δυνάμεις της, γιατί όσοι επιχειρούν να την εκπροσωπήσουν δεν της απευθύνονται παρά για να της ζητήσουν γενικά και αόριστα να «παλέψει», επιφυλάσσοντας στον «κυρίαρχο λαό», ρόλο παρατηρητή, οπαδού ή ψηφοφόρου. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι μια ευκαιρία αλλά ταυτόχρονα και μια απειλή. Αν επιλεγούν για ευθεία αναμέτρηση δυνάμεων των κομμάτων εξουσίας και υιοθετηθεί έστω και καμουφλαρισμένα το παραδοσιακό μοντέλο, είναι πιθανές δύο εξίσου προβληματικές εκδοχές: Είτε να επικρατήσουν παρατάξεις υποστηριζόμενες από το κυβερνητικό μπλοκ, λόγω του κοινού μοντέλου αλλά και της καλύτερης «πρόσφυσης» τους στο τοπικό γίγνεσθαι των πελατειακών συναλλαγών. Είτε να επικρατήσουν παρατάξεις που θα πρόσκεινται μεν στην αντιπολίτευση, αλλά δεν θα είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις επιτακτικές ανάγκες ούτε να «φυσήξουν» τα πανιά της κοινωνικής αλλαγής. Αντίθετα, αν υπηρετηθεί η αυτονομία των αυτοδιοικητικών σχημάτων, η κινηματική και δημοκρατική τους συγκρότηση -που αποτελούν διακηρυγμένη κατεύθυνση τουλάχιστον για τον ΣΥΡΙΖΑ- τότε υπάρχει ελπίδα για μια πραγματική ανακατανομή δυνάμεων, ανατροπή του ζοφερού σκηνικού, υπεράσπιση των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Είναι θέμα επιλογής.


*Η Δέσποινα Σπανούδη ήταν επικεφαλής της παράταξης «Αυτοδιοικητικό κίνημα περιφέρειας Στερεάς» και περιφερειακός σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η πρόταση του Β2 Σταδίου του ΣΧΟΟΑΠ ΑΥΛΩΝΟΣ.

 Αναγκαία η ενημέρωση και η συμμετοχή πολιτών και φορέων. Στην φάση της διαβούλευσης έχει τεθεί -έστω τυπικά-  εδώ και πολλές εβδομάδες η πρόταση της Β2 Φάσης της Μελέτης του ΣΧΟΟΑΠ Αυλώνος. Πρόκειται για την τελική φάση της εκπόνησης του Σχεδίου Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτής Πόλης του πρώην Δήμου Αυλώνος και νυν Δημοτικής Ενότητας Αυλώνος του Δήμου Κύμης Αλιβερίου. Με άλλα λόγια πρόκειται για το χωροταξικό σχέδιο  που καθορίζει τις χρήσεις γης και τους όρους οικιστικής ανάπτυξης της περιοχής του πρώην Δήμου Αυλώνος. Πρόκειται για μία σημαντική προγραμματική διαδικασία η οποία ολοκληρώνεται μετά από την φάση αυτή, με την έγκρισή του από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση και την δημοσίευση στο Φ.Ε.Κ. Οι δύο προηγούμενες φάσεις πέρασαν από τυπικές και μάλλον «ανεμικές» διαβουλεύσεις, ειδικά η πρώτη, η αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης, στην οποία το μεν κείμενο έβριθε λαθών και παραλείψεων η δε δημόσια διαβούλευση σε επίπεδο Δήμου υπήρξε σχεδόν ανύπαρκτη....

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΣΕΤΤΑ, ΤΟ ΠΙΟ ΟΡΕΙΝΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

Αναδημοσίευση από Agronews Η «Ελβετία της Ελλάδας», όπως είναι αλλιώς γνωστό το γραφικό χωριουδάκι του δήμου Ερέτριας είναι χτισμένο σε υψόμετρο 800 μέτρων και είναι από τις πρώτες περιοχές της Εύβοιας που καλύπτονται το Χειμώνα με χιόνι. Η Σέττα, ή αλλιώς Σέτα, απέχει μόλις 128 χιλιόμετρα από την Αθήνα, περίπου δύο ώρες διαδρομή με το αυτοκίνητο.   Το όνομά της το πήρε, σύμφωνα με την παράδοση, από την πανέμορφη Γαλλίδα σύζυγο του Τούρκου ηγεμόνα, που επί τουρκοκρατίας του ανήκε η περιοχή. Λόγω της μορφολογίας της και της φυσικής της θέσης είναι ο ιδανικός προορισμός για τους   λάτρεις των ορεινών αποδράσεων το Χειμώνα   και το Καλοκαίρι. Το περιβάλλον της Σέττας θυμίζει τις Άλπεις, καθώς έχει πλατάνια, ελατοδάση, καστανοδάση με πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Με «ορμητήριο» τη Σέττα μπορείτε να εξερευνήσετε με Jeep 4Χ4   και motocross τα κοντινά ορεινά χωριά Μετόχι, Μύστρος, Μανίκια, Μακρυχώρι,   Χιλιαδού, Τραχήλι, Παναγιά, Παρθένι και ...

ΧΩΡΙΣ ΠΛΟΙΟ Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΣΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

Κάντε κάτι, δεν έχουμε πλοίο, είμαστε αποκλεισμένοι Η Δήμαρχος Αγίου Ευστρατίου κ. Μαρία Κακαλή Ο Άγιος Ευστράτιος  όπως και η Λήμνος είναι δύο νησιά που γειτονεύουν στο Αιγαίο με την Εύβοια και η διασύνδεσή μαζί της θα έπρεπε να αποτελεί στρατηγικό στόχο του ευβοϊκού πολιτικού συστήματος εάν ήταν σε θέση να θέτει, να διεκδικεί και να πραγματώνει στρατηγικούς στόχους. Η ανατολική ακτή της Εύβοιας και το λιμάνι της Κύμης αποτελούν ζωτικής σημασίας διαπεριφερειακό γεωαναπτυξιακό χώρο. Σε κάθε περίπτωση την Εύβοια την ενδιαφέρουν τα προβλήμα αυτών των νησιών. Το νησί του Αγίου Ευστρατίου είναι α ποκλεισμένο εδώ και ένα μήνα, αφού δεν υπάρχει ακτοπλοϊκή σύνδεση.